Het Netwerk Brandweer (officiële vertegenwoordiger voor alle hulpverleningszones van Vlaanderen) heeft als reactie vanuit hun standpunt, met betrekking tot de wantoestanden bij private ziekenwagendiensten in de dringende geneeskundige hulpverlening.
De hulpverleningszones waarschuwen voor de structurele onderfinanciering van Dringende Geneeskundige Hulpverlening en vragen een eenvormig minimumstatuut voor alle ambulanciers en dit aan de hand van vastgelegde kwaliteitsnormen.
De hulpverleningszones staan dan in voor 80% van de dringende medische hulpverlening in Vlaanderen. Het voorzien van een kwalitatieve dringende hulpverlening aan de burgers is daar een belangrijk speerpunt van. De Dringende Geneeskundige Hulp is een wettelijke kerntaak van de hulpverleningszones en die voeren de zones uit met het grootste respect voor de slachtoffers als onze eigen ziekenwagenmedewerkers.
Als werkgevers staan de hulpverleningszones garant voor de hoge scholingsgraad van hun medewerkers, de opvolging van hun psychisch en hun fysisch welzijn, verzekeringen en een degelijke sociale bescherming. De correcte wettelijke verloning van hun prestaties, met een gegarandeerd minimum uurloon voor gepresteerde uren, maakt daar integraal deel van uit net als het beperken van het aantal uren dat ze ingezet worden.
De hulpverleningszones zijn openbare diensten, zonder winstoogmerk, waardoor ze ten volle kunnen inzetten op de kwaliteit van de hulpverlening. De Federale Overheidsdienst Volksgezondheid die voor de financiering instaat van de dringende geneeskundige hulpverlening, is al jarenlang ontoereikend. Voor de hulpverleningszones is deze dienstverlening dan ook enkel mogelijk dankzij de extra financiële steun van onze steden en gemeenten.
Dankzij de bijkomende financiële middelen van steden en gemeenten beschikken de hulpverleningszones over kwalitatief materieel en gebouwen die voldoen aan specifiek hygiënische normen en die speciaal ingericht zijn om ziekenwagens en medisch materieel volgens de regels te beheren.
De loonkost is de duurste factor in de begroting van een ziekenwagendienst. Ook de private ziekenwagendiensten, die dringende geneeskundige hulp verschaffen in diverse delen van het land, zijn voor hun werking afhankelijk van de financiering van de Federale Overheid Volksgezondheid. Deze financiering is voor hen immers ook ontoereikend.
Wantoestanden zoals deze recent aan het licht kwamen na klachten van werknemers bij de arbeidsinspectie, betreuren we dan ook ten zeerste. Dit is te wijten aan het ontbreken van een eenvormig statuut voor het ziekenwagenpersoneel, met bijhorende kwaliteitsnormen
De hulpverleningszones zijn dan ook voorstanders van het herbekijken van de structurele onderfinanciering van Dringende Geneeskundige Hulpverlening en vragen dan ook een gelijkwaardig minimumstatuut ongeacht de organisatie waarvoor de hulpverlener ten dienste staat van de inwoners.
